Piątek z Pankracym

Ostatnio will.ow zamieściła na swoim blogu wpis okraszony ilustracjami Bohdana Butenko, co przypomniało mi, że i ja w swojej przepastnej kolekcji książeczek dla dzieci posiadam cosik ilustrowanego przez tego pana. A tym czymś jest książeczka zatytułowana jakże znajomo "Piątek z Pankracym", autorstwa Macieja Zimińskiego, wydana przez Wydawnictwa Radia i Telewizji.


Każdy, kogo dzieciństwo przypadło na lata 80-te wie kto to był Pankracy i pan Zygmunt, więc nie będę się nad tym szczegółowo rozwodzić. Dodam tylko, że program tv o tym samym tytule był jednym z moich ulubionych w dzieciństwie, a poprzedzał go świetny teleturniej dla młodzieży podstawówkowej - Rambit. Ktoś go jeszcze pamięta??? Były tam 3 drużyny reprezentujące 3 szkoły, zadania były intelektualne i sportowe. Ostatnio obejrzałam fragment na youtubie i przeniosłam się w czasie :-) (Choć zdziwiła mnie strasznie sztywność jurorów).

Ale wracajmy do baranów (jak się mówi we Francji). Dzisiejsza książeczka może się nie spodobać kociemu lobby, ale zaryzykuję, może mnie nie zjecie ;-)

Jak widać książka lekko sfatygowana, co oznacza dużą częstotliwość użytkowania ;-)
Pamiętacie tą czołówkową piosenkę?

No i pierwszy antykoci akcent za nami ;-)
Poniższa piosenka za to jest super i do dziś ją sobie z G śpiewamy (a ostatnio nawet z mamą):

 Pan Zygmunt, który jeszcze wtedy nie był kojarzony wyłącznie z serialem "Klan":

Ach, jak ja marzyłam o psie ...

To z kolei opowiadanie, gdy je dziś czytam, jest dla mnie odkryciem - przecież to lepiej niż "Swiat Zofii" zachęca dzieciaki do "filozowania"! Rewelacja! :

Przy następnym opowiadaniu mam niestety nieciekawe skojarzenia:

Dziś, gdy co rusz słyszy się o jakiś aferach pedofilskich, hasło o ciemnym pokoju i nie mówieniu nic nikomu, ma dla mnie nieprzyjemne konotacje :-(

Kot po raz kolejny:

A piosenkę o Pani Babci pamiętacie?

Na koniec deserek:

 Pozdrawiam!